Door Ana Akkermann
‘Rot maar op kutwijf. Die auto blijft hier, als je dat maar weet!’. Zo eindigde een huwelijk/relatie van ruim 20 jaar waarin ik oprecht geloofde. Geen laatste knuffel maar een kille scheldpartij was het laatste wat in mijn oren nagalmde. Daar ga ik dan. Dit is de laatste keer dat ik het tuinpad afloop en het hekje achter mij sluit. Dag grote luxe villa, dag veilig thuis, dag warm bedje……ik heb geen idee waar mijn nieuwe bed straks staat. Ik stap in de auto die mij niet gegund is. Hij is propvol met de laatste spulletjes uit de logeerkamer. De overige persoonlijke bezittingen liggen opgeslagen in de Citybox.
Tranen stromen langs mijn wangen wanneer ik vanaf Almere de snelweg oprijd. Als een vliegtuig die loskomt van de grond ga ik mijn nieuwe toekomst tegemoet. Ik vlieg maar weet niet waarheen. Terug waar ik thuis hoor? Mijn gevoel geeft aan dat ik in Den Haag een nieuwe toekomst zal opbouwen. De stad waar ik ben groot geworden.
Het wordt inderdaad een tussenlanding in Den Haag. Nog voor ik zelf wist dat ik ooit zou vertrekken, ontving ik van mijn zielenvriendinnetje een whatsapp berichtje. “Lieverd, weet dat ik altijd een kamertje voor je heb als dat nodig is.’ Mogelijk was het juist dit bericht wat ik nodig had om tot een besluit te komen. Onze band is speciaal. We zien elkaar weinig. Beiden hebben wij totaal verschillende levens maar wanneer één van ons in nood is, voelen we dat meteen. Omdat ik in Almere woonde en zij in Den Haag was er weinig contact. Het was echt bizar want werkelijk niemand wist welke processen zich er zich in mij afspeelden. Drie maanden eerder gingen wij nog met vrienden naar Tenerife.
Just give up the past and all that you knew
Er zijn inmiddels 2 maanden verstreken sinds ik het berichtje ontving. De sfeer wordt er thuis niet beter op nadat ik vertelde te willen scheiden. Ik nam mijn intrek in de logeerkamer waar ik ook overdag veel tijd doorbracht. Dan gaat alles heel snel en bel ik mijn vriendin om te vertellen dat ik graag gebruik maak van haar aanbod. Net op tijd want de volgende dag zouden zij voor 3 weken naar Egypte vertrekken.
Daar zat ik dan helemaal alleen in een huis dat mij vreemd was en in een buurt waar ik ruim 3o jaar geleden met gierende banden ben vertrokken. Dit voelde letterlijk als terug naar af. Geen baan, geen carrière opgebouwd, geen inkomsten, geen huis. Het enige wat ik deed was huilen…. heel veel huilen. Alsof het verdriet van mijn hele leven naar de oppervlakte kwam. Ik vond troost bij de songs van Di_rect. Met name het liedje ‘Hold on’ omschreef precies hoe ik mij voelde. De stem van zanger Marcel raakte mijn ziel.
Don’t let it bring you down. There’s no need to hide from feelings inside
Het is nu 2019. We zijn bijna 4 jaar verder in de tijd. Ik heb het gered. Dankzij het overwinnen van mijn angsten, groeide mijn kracht en vond ik mijn waardigheid terug. Na een tussenstop van 2 jaar in Zoetermeer, woon ik inmiddels weer in mijn geliefde Den Haag. Dichtbij de zee. In snel tempo maakte ik nieuwe vrienden en kwamen oude vrienden terug in mijn leven. Ik leef en ben intens gelukkig in mijn eenvoudige maar zonnige appartementje dicht bij het strand.
In mijn nieuwe boek zal ik uitgebreid vertellen over de manier waarop ik vanuit een afhankelijkheidspositie in mijn kracht kwam. Hoe er, dankzij mijn toenemende zelfvertrouwen, wonderen konden gebeuren. Het ogenschijnlijk onmogelijke werd mijn werkelijkheid. Dit alles zal ik schrijven voor al die vrouwen en mannen die nu nog niet in zichzelf geloven. Door voor mezelf te kiezen, ben ik nu in staat mijn missie te volbrengen.
Liefs,
Ana
Wanneer je behoefte voelt om met mij te praten dan ben je van harte welkom. Bijna dagelijks heb ik een online spreekuur. Ga voor meer informatie naar mijn consulentenpagina.