Autobiografie Rimpels op je ziel

Datum: 30 april 2019

Rimpels op je ziel vertelt het levensverhaal van Ana gedurende 1957 tot 2000.

Openhartig schrijft zij over haar spirituele ontwikkeling en de confrontaties met haar omgeving. Vanaf haar vroege jeugd werd zij geconfronteerd met dominante persoonlijkheden. In het heden ziet zij deze persoonlijkheden als haar grootste leermeesters. Ana besloot uit haar rol als slachtoffer te stappen en de onderdrukking om te buigen naar kracht.

Vanuit nieuwsgierigheid begon Ana aan een speurtocht in de spirituele en paranormale wereld. Zij volgde meerdere opleidingen en cursussen en las vele boeken. De vele cursussen werden voor veel geld verkocht en aangeprezen maar uiteindelijk was ook dit weer een interpretatie van de wijsheid van een ander. Ondanks dit feit, leerde zij veel over zichzelf middels confrontaties en wijsheden van de prachtige zielen op haar pad.

Gaandeweg kwam zij tot de ontdekking dat alle antwoorden in onszelf liggen opgeslagen. We worden als blanco schijf in puurheid geboren. Vanaf het moment van de geboorte worden we geïmplementeerd met kennis van anderen waardoor wij het contact verliezen met de pure universele wijsheid.Vertrouwen wordt angst.

Ana bewaarde echter de herinnering hoe zij als klein meisje aan de hand van haar engel werd meegenomen naar een onaards wit helder licht. Hier keert zij gedurende haar leven naar terug wanneer zij belangrijke beslissingen moet nemen. Op zulke momenten is het contact met haar engel duidelijk waarneembaar.

In het heden voorspelt zij geen toekomst maar wijst zij de weg naar een toekomst van overvloed en liefde. Evenmin roept zij overledenen op maar brengt zij mensen middels een gidssessie/regressie in contact met dierbaren zodat alle vragen gesteld kunnen worden waarbij het contact ook daadwerkelijk voelbaar is. Angst wordt vertrouwen.

Ana heeft bijna dagelijks een online spreekuur en is te bereiken via 0909-0237 box 01

Kijk voor beschikbaarheid op haar consulentenpagina

Uit het boek

Nu werd het tijd dat ik ook eens iets voor mijzelf zou hebben en iets ging doen. Ik besloot een eigen praktijk beginnen. Ik benaderde de NVGN, de Nederlandse Vereniging van Geestelijke en Natuurgeneeswijzen, voor lidmaatschap. Om bij deze vereniging aangesloten te kunnen worden, was het een vereiste om over geneeskrachtige gaven te beschikken. Ik werd uitgenodigd om naar Amsterdam te komen, waar ik mij in een kleine ruimte van het buurthuis vlak bij Artis, moest melden. Achter een grote tafel zaten drie heren die mij veel vragen stelden. Daarna moest ik mijn handen boven de handen van de heren houden, zodat zij konden beoordelen of ik over de genezende kracht beschikte. Hierna werd ik naar een wachtruimte gestuurd, zodat zij zich konden beraden over mijn eventuele toetreding. Na een wachttijd van ongeveer een kwartier werd ik wederom verzocht plaats te nemen en vertelde men mij dat ik was aangenomen en mocht deelnemen aan de opleiding tot geestelijk genezer. Ik vond dit een zeer grote eer: nu hoorde ik bij een selecte groep mensen en kreeg ik mijn erkenning en status als paranormaal begaafd genezer. Halleluja, ik was speciaal!